In Nederland is de discussie over VI’s (vervroegde invrijheidsstelling) weer opgelaaid. Velen vinden dat kinder- en seriemoordenaars nooit meer vrij mogen komen. Maar die discussie is vandaag de dag ook in andere landen te horen. Een Fransman die vijf mensen en een hond ombracht is vandaag vrijgelaten, ook al heeft hij een levenslange gevangenisstraf gekregen.
Leven in leugens
Jean-Claude Romand (1954) werd geboren in Frankrijk. In het begin van de jaren ’70 begon hij een medische studie. Voor een belangrijk tweedejaars tentamen was hij te laat, hij had zich verslapen. Toch zei hij dat hij het tentamen had gemaakt en hij bleef tegen iedereen volhouden dat hij was afgestudeerd. Daarna verzon hij zijn hele carrière. Die leugens hield hij achttien jaar vol.
Zijn familie en vrienden dachten dat Jean-Claude een vooraanstaand medicus was die veel in Zwitserland werkte. Elke dag vertrok hij van huis en kwam ’s avonds weer thuis, zogenaamd na het werk. Hij zou onderzoek doen naar artheosclerose, werken voor de Wereld Gezondheidsorganisatie en contact hebben met vooraanstaande politici. Hij zei soms te golfen met hooggeleerde medici. In werkelijkheid wandelde hij in de buurt, zat hij hele dagen in zijn auto en in cafés en las hij boeken over medische onderwerpen. Af en toe reisde hij naar Genève waar hij in een hotelkamer op het vliegveld las over toeristische trekpleisters. Het gezin leefde van geld dat zijn vrouw verdiende, van de verkoop van het studentenappartement dat zijn ouders voor hem kochten en van niet bestaande investeringen voor bedrijven. Van velen stal hij geld. Dat geld was nodig om het dure leven van een hoogstaand medicus te bekostigen; dure auto’s, een groot huis en een privéschool voor de kinderen. Hij hield de schijn zó goed op dat niemand leugens vermoedde.
De eerste moord?
In 1988 viel Jan-Claude’s schoonvader van de trap in huis. Hij kwam daarbij te overlijden. Jean-Claude was de enige die daarbij was. Nooit is bewezen dat hij de man heeft geduwd of dat het een ongeluk was. De man zou Jean-Claude vaker hebben gevraagd om hem het geld terug te geven dat hij hem had geleend.
Moorddag
Aan het begin van de jaren ’90 begon men vermoedens te krijgen van de leugens van Jean-Claude. Vrienden eisten steeds vaker hun investeringen terug. Toen de vrouw van Jean-Claude de Wereld Gezondheidsorganisatie belde, bleek daar geen Jean-Claude Romand te werken. Op 9 februari 1993 nam hij 2.000 francs op (ca. 300 euro) en leende een jachtgeweer van zijn vader, die het in cadeaupapier verpakte. Die avond sloeg Jean-Claude zijn toen 37-jarige vrouw Florence op het hoofd met een deegroller. Hij bleef aan iedereen volhouden dat zij sliep. De volgende ochtend schoot hij zijn kinderen Caroline (7 jaar) en Antoine (5 jaar) met het jachtgeweer dood. Daarna reed hij 50 km naar zijn ouders die hij ook doodschoot en daarna de waakhond ombracht. Ook probeerde hij Chantal, een ex-minnares die hem ooit 900.000 francs had geleend, te wurgen. Zij overleefde de aanval. Weer thuis aangekomen keek hij nog even televisie, nam slaappillen in en trachtte het huis in brand te steken. De gewaarschuwde brandweer vond Jean-Claude en bracht hem naar het ziekenhuis, alwaar hij snel herstelde. De slaappillen waren te ver over de datum, hun uitwerking was daardoor nihil.
De rechtszaak
De zaak van Jean-Claude begon op 25 juni 1996. Krap twee weken later werd hij veroordeeld voor een levenslange gevangenisstraf zonder kans op vrijlating. Tijdens de rechtszaak gaf hij de moorden toe. “Ik ben een monster” zei hij toen. Hij had weinig tot niets aan de politie verteld. Hij had al die jaren in de leugens geleefd om, naar eigen zeggen, zijn “familie niet teleur te stellen.” Tijdens zijn gevangenschap zou hij gezegd hebben dat hij zich nooit zó vrij had gevoeld, nu hij kon leven zonder leugens.
De kans op vervroegde vrijlating werd, ondanks het vonnis, in 2015 alsnog geboden. Afgelopen april, toen bekend werd gemaakt dat Jean-Claude zou vrijkomen, heeft de advocaat van de familie van Florence gezegd dat “ze geschokt waren door dit nieuws.”
Hoe verder
En vandaag is Romand dus vervroegd vrijgekomen. Hoe hij zijn leven vanaf nu vorm gaat geven is niet bekend gemaakt. Hij blijft nog twee jaar onder toezicht met een enkelband en hij mag in die tijd niet praten met de media.
Over het leven en de leugens van Jean-Claude zijn een boek, een documentaire en twee speelfilms gemaakt. Ook in de series Waking the Dead en Criminal Minds zijn er afleveringen gemaakt die zijn gebaseerd en geïnspireerd op leugens zoals die van Jean-Claude.
