Ruim dertig jaar geleden werkte tot diep in de nacht een jonge vrouw achter het raam vlakbij de Amsterdamse Wallen. Het zou de laatste avond worden van haar leven. Ze is met geweld om het leven gebracht. Maar door wie?
Eind november 1989. Het is een koude dag geweest, de temperatuur kwam niet verder dan een paar graden boven nul. Marie Christine Jonas, een jong en aantrekkelijk meisje, staat aan het rood verlichte raam van haar peeskamertje. Ze probeert klanten te lokken. Met het geld dat ze verdient kan ze drugs kopen, ze is verslaafd aan cocaïne. Het witte spul maakt haar opgewekt en vrolijk. Het doet haar het verrotte bestaan even vergeten. De guldens die ze verdient gaan op aan het poeder dat ze snuift.
Marie Christine wordt geboren in 1971. Ze is opgegroeid in Denain, een klein dorpje in het noorden van Frankrijk, vlakbij de grens met België. Ze loopt op jonge leeftijd weg van huis. Twee jaar lang hoort de familie niets van haar, ook haar tweelingzus niet met wie ze een goeie band heeft. Ze weten niet waar ze is of hoe het met haar gaat. Dan krijgen ze een berichtje: ze is in Nederland. Ze is verslaafd en tippelt om aan geld te komen. Ze is nog minderjarig.
Heel soms laat ze iets van zich horen. Ze huurt een heel klein peeskamertje in het hartje van Amsterdam: op de Spuistraat staat ze achter een deur met een groot raam erin en lokt mannen naar binnen. De Spuistraat is een lange en kromme weg die van de Oude Lutherse kerk tot vlakbij het Centraal Station loopt. Her en der staan de schaars geklede vrouwen achter de ramen. Op de Wallen, een stukje verderop, is het drukker. Veel toeristen lopen er ook nu, in de nacht, kijkend en vergapend naar het vrouwelijk schoon in lingerie achter het glas.
De Amsterdamse Spuistraat
Maar dan komt er iemand binnen in het souterrain van Marie Christine. Ze stelt zich voor als ‘Luna’, haar werknaam. Ze wordt gestoken, ze schreeuwt. Niemand die haar hoort. Ze bloedt. Ze zakt in elkaar en strompelt het kamertje uit, op zoek naar hulp. In het halletje valt ze op de grond. En overlijdt. Het is ergens tussen drie uur ’s nachts en kwart over zeven in de morgen.
Marie Christine Jonas, ‘Luna’, werd maar 18 jaar. Met een groot aantal messteken komt ze om het leven.
Het gonst in de buurt, als altijd na een heftige gebeurtenis als deze, van geruchten en angsten. Maar de politie krijgt de zaak niet rond. Ook niet als een cold case team in 2010, twintig jaar na de moord, aandacht vraagt in Opsporing Verzocht. Er komen tientallen tips binnen, sommige lijken bruikbaar. Maar toch blijft de politie vastlopen op dode sporen. De vragen zijn nog altijd dezelfde: wie heeft haar vermoord? En waarom?
Weet u meer? Neem contact op met Messcherp Media of het cold case team van de politie en neem de onzekerheid voor de familie en vrienden van Marie Christine weg.
Media-verantwoording: Messcherp Media is onafhankelijk van politie en justitie. Toch zijn wij van mening dat deze zaak, ook buiten de politie om, aandacht verdient. Dit omdat de zaak simpelweg moet worden opgelost. De familie van Luna zit al drie decennia in onzekerheid over het lot van hun dochter en zusje.
